ΕΛΕΝΗ.-

Σήκωσε την άγκυρα ψυχή μου από τη θλίψη…ΣΑΛΠΑΡΟΥΜΕ.-

Μα γιατί κανείς δεν μιλάει για… 01/07/2011

Filed under: Uncategorized — palaiohelen2 @ 16:59

 

 

Αναρωτιέμαι γιατί κανείς δεν μιλάει για αυτούς… για όλα αυτά τα παιδιά που με το μεγαλείο της ψυχής τους υπερπηδούν τα όποια προβλήματα και συμμετέχουν στα Special Olympics;

 

Γιατί πάντα αυτή η διοργάνωση θα πρέπει να περνάει στα ψιλά;

 

Γιατί η κρατική τηλεόραση μας χαρίσει ελάχιστες ώρες μετάδοσης τέτοιων αγώνων;

 

Γιατί οι εφημερίδες δεν ασχολούνται με αυτό το μεγάλο γεγονός;

 

Είχα την χαρά και την τιμή να παρακολουθήσω από κοντά αυτούς τους αγώνες.

 

Ας μάθουμε κάποια πράγματα για αυτή τη ξεχωριστή διοργάνωση ίσως την επόμενη φορά τους δούμε με άλλο μάτι…

 

Από τις 25 Ιουνίου έως και τις 4 Ιουλίου του 2011, 7.500 αθλητές των Special Olympics από 185 χώρες, όλων των επιπέδων ικανότητας, θα λάβουν μέρος σε 22 αθλήματα Ολυμπιακού τύπου.

 

 Οι αθλητές των Special Olympics, άτομα με διανοητική αναπηρία ή κάποιο κινητικό πρόβλημα, είναι οι μεγάλοι πρωταγωνιστές των μοναδικών αγώνων στους οποίους όλοι οι συμμετέχοντες είναι εκ των προτέρων Νικητές. Είναι οι μεγάλοι νικητές στον αγώνα τους για το σεβασμό μας απέναντι στη διαφορετικότητά τους, για την αυτοεκτίμησή τους και για την υπεράσπιση των ξεχωριστών τους δικαιωμάτων.

 

Τα Special Olympics είναι ένας μη κερδοσκοπικός οργανισμός που ιδρύθηκε επισήμως το 1968, δίνοντας μορφή στο όραμα της ιδρύτριάς του, Eunice Kennedy Shriver, αδελφής του Προέδρου των Η.Π.Α, John F. Kennedy.

 

 Στην Ελλάδα τα Special Olympics Ελλάς ιδρύθηκαν το 1987 και από τότε έχουν αναλάβει την ευθύνη να εμπνεύσουν στην ελληνική κοινωνία και πολιτεία το σεβασμό στη διαφορετικότητα των ανθρώπων με διανοητική αναπηρία, τις ξεχωριστές ανάγκες τους και την πεποίθηση ότι αποτελούν χρήσιμα και ισότιμα μέλη αυτής της κοινωνίας.

 

Οι Παγκόσμιοι Αγώνες Special Olympics 2011 θα διεξαχθούν στην Αθήνα και φέρουν ξεχωριστούς συμβολισμούς καθώς θα λάβουν χώρα εκεί όπου γεννήθηκαν οι αληθινές αξίες του αγωνιστικού πνεύματος, εκεί όπου το ταλέντο των αθλητών των Special Olympics θα μας θυμίσει τί σημαίνει αθλητισμός.

 

Το έμβλημα των Παγκόσμιων Αγώνων Special Olympics ΑΘΗΝΑ 2011 είναι ένας λαμπρός ήλιος με την παρουσία ενός κλαδιού ελιάς στα αριστερά και μια σπειροειδή μορφή στο κέντρο του ήλιου. Τα παραπάνω στοιχεία σε συνδυασμό με τα χρώματα που αντανακλούν το ελληνικό τοπίο, αποτελούν ένδειξη πηγής ζωής, δυναμισμού και ζωντάνιας αλλά και της αποφασιστικότητας του αθλητή για την υπέρβαση.

 

Όλοι οι αθλητές, καθ’ όλη τη διάρκεια του χρόνου συμμετέχουν ανελλιπώς στις προπονήσεις και δουλεύουν σκληρά προκειμένου να αποδείξουν στην ελληνική κοινωνία αλλά και σ’ ολόκληρο τον κόσμο ότι δίκαια αξίζουν ίσες ευκαιρίες με τους υπόλοιπους σε όλα τα επίπεδα της κοινωνικής ζωής.

 

Το πρόγραμμα των αθλημάτων

 

Το πρόγραμμα των Παγκοσμίων Αγώνων Special Olympics ΑΘΗΝΑ 2011 περιλαμβάνει τα ακόλουθα αθλήματα με τα αντίστοιχα αγωνίσματα τους:

 

1 Υγρός Στίβος (Κολύμβηση)

 

2 Στίβος

 

Μαραθώνιος/Ημι-Μαραθώνιος

 

3 Αντιπτέριση

 

4 Καλαθοσφαίριση

 

5 Μπότσε

 

6 Μπόουλινγκ

 

7 Ποδηλασία

 

8 Ιππασία

 

9 Ποδόσφαιρο (5×5, 7×7, 11×11)

 

10 Γκόλφ

 

11 Γυμναστική

 

12 Χειροσφαίριση

 

13 Τζούντο

 

14 Καγιάκινγκ

 

15 Δυναμική Άρση Βαρών

 

16 Πατινάζ επί Δαπέδου

 

17 Ιστιοπλοΐα

 

18 Σόφτμπoλ

 

19 Επιτραπέζια Αντισφαίριση

 

20 Αντισφαίριση

 

21 Πετοσφαίριση

 

* Κολύμβηση Ανοιχτής Θαλάσσης

 

* Πετοσφαίριση επί Άμμου

 

* ΑΘΛΗΜΑ ΕΠΙΔΕΙΞΗΣ

 

Σημειώνεται ότι η είσοδος στις Αθλητικές Εγκαταστάσεις καθ’ όλη τη διάρκεια των Αγώνων είναι ελεύθερη.

 

Σημαντικός αρωγός σε όλη τη διάρκεια διεξαγωγής των αγώνων αποτελεί η ομάδα των εθελοντών που έχει λάβει μέρος, η οποία με ιδιαίτερη ευαισθησία κάνει πρώτη το βήμα για την δημιουργία μιας κοινωνίας ισότητας και αλληλοϋποστήριξης

 

Το μεγαλύτερο μετάλλιο για όλους τους συμμετέχοντες… το θάρρος τους.

 

Σας ευχαριστούμε.-

 

athens2011.org

 

…για σένα… 16/06/2011

Filed under: Λόγια Αγάπης — palaiohelen2 @ 20:04

Ερωτεύομαι τις μικρές κινήσεις σου που με πλησιάζουν

Το τυχαίο άγγιγμα όταν μου δίνεις το ποτήρι

Το αμήχανο χαμόγελο όταν τα μάτια σου επισκέπτονται τα δικά μου

Μείνε εκεί που είσαι… να σε κοιτάξω ακόμη μία φορά, και ακόμη μία, και μία, μία…

Ατέλειωτη στιγμή η ομορφιά σου

 Δίπλα σου μεγαλώνουν οι ανάσες

Τα καλοκαίρια ξεχνούν να χειμωνιάσουν στέκουν μαζί σου και δεν φεύγουν αν δεν φύγεις

Και γω μαζί σου… να μην αλλάζω εποχή

Ερωτεύομαι…

Το θυμό σου

Τα κουρασμένα ανέκδοτά σου τις ατυχείς επαναλήψεις σου

Τη φλύαρη εκδοχή σου

Μείνε όπως είσαι… αφού αντέχω να ερωτεύομαι αντέχω αυτόν το μικρό Γολγοθά που με οδηγεί στην Ανάστασή σου…

Κική Μαυρίδου

 

Ταξίδια Ψυχής… 07/01/2011

Filed under: Λόγια Ψυχής — palaiohelen2 @ 20:16

Πιστεύω πως τα καλύτερα ταξίδια είναι αυτά που γίνονται με τα μάτια…

Αυτά που δεν χρειάζονται να κουνηθείς καν από την καρέκλα σου.

Απλά κλείνεις τα μάτια και ταξίδεψες μίλια με το μυαλό και την καρδιά.

Κλείνεις τα μάτια και αμέσως φτάνεις δίπλα του…

 Ταξιδεύεις εκεί που βρίσκεται αυτός που αγαπάς.

Ίσως τελικά τα καλύτερα ταξίδια να είναι αυτά που δεν χρειάζονται αποσκευές, χρήματα και εισιτήρια.

Χρειάζεται μόνο η καρδιά και ένας προορισμός…  

Ταξίδια αληθινά, στιγμιαία, μοναδικά ταξίδια -του μυαλού και της καρδιάς-.

Τελικά αυτά τα ταξίδια είναι τα αγαπημένα μου.

Με την ταχύτητα της σκέψης, το πάθος της ελευθερίας, με ένα απλό κλείσιμο των ματιών.

Σήμερα ένα τέτοιο μοναδικό ταξίδι κάνω δώρο στον εαυτό μου.

Με τη σκέψη μου φτάνω δίπλα σου… (και μου αρκεί) νιώθω ήδη πως σε αγγίζω, χαμογελώ με την εικόνα σου στο μυαλό μου.

Η σκέψη μου πλημμυρίζει από αγάπη για σένα…

Ελπίζω μια μέρα να το καταλάβεις…

Τα μάτια ανοίγουν και το ταξίδι τελειώνει κάπου εδώ… άλλωστε όλα τα όμορφα τελειώνουν πολύ γρήγορα…

Το χαμόγελο στα χείλη μου όμως παραμένει για να σε θυμίζει…

 

Δίχως Αγάπη… 26/12/2010

Filed under: Μαθήματα Ζωής — palaiohelen2 @ 20:32

Δίχως Αγάπη…
Όλη η Λατρεία είναι ένα ασήκωτο βάρος,
ο χορός αγγαρεία,
η μουσική σκέτος θόρυβος.
Ναι, όλη η βροχή του ουρανού πέφτει μέσα στη θάλασσα
μα δίχως αγάπη
ούτε μια σταγόνα δεν γίνεται μαργατάρι…
Τζελαλαντίν Ρουμί

 

Υπάρχει πάντα ένα άτομο που περιμένει ένα άλλο… 21/12/2010

Filed under: Λόγια Αγάπης — palaiohelen2 @ 19:38

 

"Στον κόσμο αυτό… υπάρχει πάντα ένα άτομο

που περιμένει ένα άλλο…

είτε στη μέση μιας ερήμου…

είτε στη μέση μιας μεγάλης πόλης…

Κι όταν οι δύο αυτοί άνθρωποι διασταυρώνονται

και οι ματιές σμίγουν…

το παρελθόν και το μέλλον χάνουν τη σημασία τους…

και το μόνο πράγμα που υπάρχει είναι εκείνη η στιγμή…

μαζί με την απίστευτη βεβαιότητα ότι τα πάντα

κάτω από τον ήλιο είναι γραμμένα από το ίδιο Χέρι…

το Χέρι που αφυπνίζει την Αγάπη…"

Paulo Coelho

 

Έχεις πάντα όλη την Αγάπη μου… 09/12/2010

Filed under: Μαθήματα Ζωής — palaiohelen2 @ 23:03

Η μητέρα του είχε μόνο ένα μάτι.Ντρεπόταν γι αυτήν, κι ώρες- ώρες την μισούσε. Η δουλειά της ήταν μαγείρισσα στη φοιτητική λέσχη. Μαγείρευε για τους φοιτητές και τους καθηγητές για να βγάζει τα έξοδά τους. Δεν ήθελε να του μιλάει, για να μην μαθαίνουν ότι είναι παιδί μιας μητέρας.με ένα μάτι, μονόφθαλμης. Οι φοιτήτριες έφευγαν γρήγορα, όποτε την έβλεπαν να βγαίνει για λίγο από την κουζίνα κι έλεγαν πως δεν άντεχαν το θέαμα και πως τους προκαλούσε μια ανυπόφορη ανατριχίλα.Μα, από μικρός είχε πρόβλημα με την εικόνα της μητέρας του!

Μια μέρα όταν ακόμη πήγαινε στο Δημοτικό, πέρασε αυτή στο διάλειμμα να του πει ένα ‘γεια’, ένιωσε πολύ ταπεινωμένος! Πως μπόρεσε να του το κάνει αυτό, αναρωτιόταν.Την αγνόησε. Της έριξε μόνο ένα βλέμμα όλο μίσος κι έτρεξε μακριά!Την επόμενη μέρα ένας από τους συμμαθητές του φώναξε:"Εεεεε, η μητέρα σου έχει μόνο ένα μάτι!"Ήθελε να πεθάνει! ‘Ήθελε να εξαφανιστεί! Και όταν γύρισε σπίτι του, της είπε: "Άν είναι όλοι να γελάνε μαζί μου εξαιτίας σου, τότε καλύτερα να πεθάνεις! "Αυτή δεν του απάντησε."Δεν μ’ ένοιαζε τι είπα ή τι αισθάνθηκε, γιατί ήμουν πολύ νευριασμένος"έλεγε πολλά χρόνια μετά σ’ ένα φίλο του."Ήθελα να φύγω από κείνο το σπίτι και να μην έχω καμία σχέση μαζί της. ‘Ετσι … για να με βοηθάει. Δεν μπορούσε να πάει κάπου άλλού;διάβασα πάρα πολύ σκληρά με σκοπό να φύγω μια μέρα μακριά της για σπουδές. Και τα κατάφερα. Μα λίγο μετά ήρθε κι έπιασε αυτή τη δουλειά στη φοιτητική λέσχη.

Αργότερα παντρεύτηκε! Αγόρασε δικό του σπίτι. Έκανε δύο παιδιά κι ήταν ευχαριστημένος με τη ζωή του, τα παιδιά του, τη γυναίκα του και τη δουλειά του. Και για τη μάνα του, τσιμουδιά σε κανένα! Μια μέρα – μετά από χρόνια απουσίας, όπως ο ίδιος ήθελε – η μητέρα του πήγε να τον επισκεφτεί. Δεν είχε δει από κοντά τα εγγόνια της. Και μόλις εμφανίστηκε στη πόρτα, τα παιδιά του άρχισαν να γελάνε. Έξαλλος αυτός επειδή είχε πάει χωρίς να του το ζητήσει και χωρίς να τον προειδοποιήσει, της φώναξε: "Πώς τολμάς να έρχεσαι ξαφνικά εδώ στο σπίτι μου και να τρομάζεις τα παιδιά μου;.Βγές έξω! Φύγε!."Η μητέρα του απάντησε γαλήνια:"Αχ, πόσο λυπάμαι Κύριε! Μάλλον μου δώσανε λάθος διεύθυνση!" Κι εξαφανίστηκε, χωρίς να καταλάβουν τα μικρά, πως ήταν η γιαγιά τους.

Πέρασαν χρόνια και μια μέρα έλαβε μια επιστολή – πρόσκληση για τη σχολική συγκέντρωση της τάξης του από το Δημοτικό σχολείο που θα γινόταν στην πόλη που γεννήθηκε! Είπε ψέματα στη γυναίκα του, ότι θα έκανε ένα επαγγελματικό ταξίδι και πήγε. Όταν τελείωσε η συγκέντρωση των συμμαθητών, πήγε στο σπίτι που μεγάλωσε, μόνο και μόνο από περιέργεια.Οι γείτονες του είπαν ότι η μητέρα του είχε πολύ πρόσφατα πεθάνει. Δεν έβγαλε ούτε ένα δάκρυ στο άκουσμα του θανάτου της μάνας του. Του έδωσαν ένα γράμμα που είχε αφήσει γι αυτόν. Έγραφε:"Αγαπημένε μου γιε, σε σκέφτομαι συνέχεια. Λυπάμαι που ήρθα σπίτι σου και φόβισα τα παιδιά σου..’Εμαθα ότι έρχεσαι για τη σχολική συγκέντρωση κι ένιωσα πολύ χαρούμενη. Αλλά φοβάμαι ότι μπορεί να μην είμαι σε θέση να σηκωθώ από το κρεβάτι για να έρθω να σε δω, έστω κι απ’ την πόρτα. ‘Εγραψα αυτό το γράμμα να στο δώσουν αν δεν με προφτάσεις.Στεναχωριέμαι που σε έφερνα σε δύσκολη θέση και ντρεπόσουν για μένα τη μονόφθαλμη. Αλλά, βλέπεις, όταν ήσουν πολύ μικρός, είχες ένα πολύ σοβαρό ατύχημα κι έχασες το μάτι σου. Δεν μπορούσα να σκεφθώ οτι θα μεγαλώσεις και θα ζήσεις με ένα μάτι. Ετσι, σου έδωσα το δικό μου. ‘Ημουν τόσο περήφανη που ο γιος μου θα έβλεπε τον κόσμο με τη δική μου βοήθεια, με το δικό μου μάτι, αψεγάδιαστος…Έχεις πάντα όλη την Αγάπη μου!

Η μητέρα σου

 

Αφού θα είμαι πια μαζί σου… 21/11/2010

Filed under: Λόγια Αγάπης — palaiohelen2 @ 21:54

 

Κάπου άκουσα να λένε πως καλός ταξιδιώτης
δεν είναι αυτός που δεν ξέρει από που ξεκίνησε,
αλλά εκείνος που δεν ξέρει που πηγαίνει.

Γι’ αυτό ίσως να μη θεωρηθώ σαν «καλός ταξιδιώτης»
καθώς η αφετηρία μου σε αυτό το ταξίδι ήσουν εσύ.
 

 

 

Από κάπου απέναντι φαίνεται το χέρι τ’ ουρανού
σαν μια κιθάρα στην ομίχλη του ονείρου.
Λίγο θέλω να την αγγίξω,
να φτιάξω τις μελωδίες των ματιών σου
που παίζουν μια αλλόκοτη μουσική.  

Αν μπορούσα να σ’ έχω για μια στιγμή δικιά μου,
θα χάριζα στο χρόνο το ίδιο το νόημα του,
χάνοντας την αίσθηση του.

 

Άφησέ με να έρθω μαζί σου.
Έλα εσύ αν θέλεις, αλλά μη μου στερήσεις
αυτό που νομίζω πως αξίζω.

Μη μου στερήσεις αυτή τη βόλτα στ’ αστέρια.
Θα σου χαρίζω μόνο ένα από τα άπειρα διαμάντια μου,
τα δάκρυα, καθένα με τη δική του αξία.
Θέλω να σου δείξω το μπαούλο που έχω κλείσει τα όνειρά μου,
θέλω να σου δείξω τις παγίδες που στήνω για τους εφιάλτες,
θέλω να ακούσεις το χτύπο της καρδιάς μου όταν μου μιλάς,
θέλω να δεις τις σκέψεις μου για σένα.

Οι ευχές μου πολλές, οι στόχοι μου κι αυτοί πολλοί.
Αλλά μία είναι η ευχή που κάνω πάντα,
εκεί ψηλά στα σύννεφα της επιθυμίας:
– «Λίγο μαζί της, άφησε με χρόνε…»

Σωπαίνω στην ιδέα του τέλους.
Δεν μου αρέσει να με απορρίπτουν, όμως όταν σκέφτομαι εσένα
δεν κάνω τίποτε άλλο από το να χαίρομαι.  

Το πιάνο παίζει.
H μέρα αφήνει το δρομολόγιο της στη νύχτα.
– «Μήπως ξέρεις να μου πεις, που πηγαίνεις, ποιόν θα βρεις;»

 

Δεν πηγαίνω πουθενά εκτός από ένα μέρος
και δεν βρίσκω κανένα εκτός από ένα.
Πηγαίνω στα όνειρα σου σα λαθρεπιβάτης και βρίσκω εσένα.

Οι επιθυμίες μας διαφορετικές, προφανώς και οι δρόμοι μας.
Αλλά, πίστεψέ με, ούτε στιγμή δεν έπαψα να τους ενώνω
και να δημιουργώ

ένα δρόμο που οδηγεί στην αγάπη.

Αν τύχαινε οι δρόμοι μας να συναντηθούν, ίσως να έφευγα.
Αν μου δινόταν η ευκαιρία να σε νιώσω, ίσως να σώπαινα.  

 

 

Αυτό που θέλω να κάνω είναι να σε πάω αυτή τη βόλτα στ’ αστέρια,
εκεί όπου δε θα περνάς άλλες πύλες, δε θα αλλάζεις συναισθήματα,
δε θα χρειάζεται να φθείρεσαι, αλλά θα ζεις για την αγάπη
και θα υπάρχεις μ’ αυτήν.  

 

 

Και τότε θα πάρω πίσω το διαμάντι που σου έδωσα.
Και τότε θα κάνω το χρόνο να σταματήσει.
Και τότε θα ανοίξω το μπαούλο να διώξω τα όνειρα…

Αφού θα είμαι πια μαζί σου…

 

 

 

 

 

Οταν έχω εσένα… 19/11/2010

Filed under: Λόγια Αγάπης — palaiohelen2 @ 23:04

Όταν έχω εσένα
μπορώ να ονειρεύομαι ξανά
ανοίγω μες στις θάλασσες πανιά
και πιάνω μες στα χέρια μου
τον κόσμο να τον φτιάξω  

Όταν έχω εσένα
μπορώ να μη βυθίζομαι αργά
τα βράδια που πληγώνεται η καρδιά
και πιάνω το μαχαίρι
το σκοτάδι να χαράξω



Κάνε ένα βήμα
να κάνω το επόμενο
αίμα μου και σχήμα
λόγος και ψυχή στο συμφραζόμενο

 

Όταν έχω εσένα
κοιμάμαι σαν παιδί, έχω έναν άνθρωπο
δεν φοβού κανένα
Εγώ κι εσύ στον κόσμο
τον απάνθρωπο
Εσύ κι εγώ

 


Όταν έχω εσένα
μπορώ να βάψω με ασήμι τη σκουριά
μπορώ να κοιμηθώ με σιγουριά
να πιάσω με τα χέρια μου
τους δράκους να σκοτώσω  

Όταν έχω εσένα
αντέχω, πάω δίπλα στον γκρεμό
το ξέρω, έχω ένα χέρι να πιαστώ
κοντά μου έναν άνθρωπο
τα χρόνια μου να ενώσω

 

YouTube – Ιωάννης Λάκης – Οταν έχω εσένα – Otan exw esena

 

Ο πιανίστας χωρίς χέρια που συγκλόνισε την Κίνα… 03/11/2010

Filed under: Μαθήματα Ζωής — palaiohelen2 @ 18:48

Έχω δύο επιλογές – Είτε να πεθάνω όσο πιο σύντομα γίνεται, ή να ζήσω μια όσο πιο συναρπαστική ζωή μπορώ. Και επιλέγω το δεύτερο!” είναι το σλόγκαν του Liu Wei που έκανε μια ολόκληρη χώρα να υποκλιθεί στην δύναμη ψυχής αλλά και το αστείρευτο ταλέντο του.

Ο 23χρονος έχασε και τα δύο του χέρια σε ηλικία 10 ετών μετά από ηλεκτροπληξία, ενώ έπαιζε με τους φίλους του, και από τότε έμαθε να κάνει τα πάντα με τα πόδια. Σε ηλικία 18 ετών ξεκίνησε να μαθαίνει πιάνο έχοντας ως όνειρο να γίνει σπουδαίος μουσικός. Αυτή, όπως αποδείχθηκε, ήταν και η σημαντικότερη απόφαση της ζωής του. Ο πρώτος του δάσκαλος παραιτήθηκε ισχυριζόμενος ότι είναι αδύνατον να διδάξει πιάνο σε έναν άνθρωπο που δεν έχει χέρια, και ότι ο Liu δεν πρόκειται ποτέ να πετύχει.

Ο νεαρός δεν πτοήθηκε καθόλου. Κυνήγησε το όνειρο του, δήλωσε συμμετοχή στο “Κίνα έχεις ταλέντο” και πραγματοποίησε συγκλονιστικές εμφανίσεις παίζοντας πιάνο με τα δάχτυλα των ποδιών, με αποτέλεσμα να αναδειχθεί νικητής!

Νικητής όχι μόνο ενός διαγωνισμού ταλέντων, αλλά το πιο σημαντικό, νικητής της ζωής…

  YouTube – Winner of China’s Got Talent Final 2010 – Armless Pianist Liu Wei Perfor…

 

Σίγουρα ξέρεις πως άλλαξες την ζωή μου για πάντα… 21/10/2010

Filed under: Λόγια Ψυχής — palaiohelen2 @ 16:26

 

Θα ήθελα τόσο πολύ να ήσουν κοντά μου τώρα.

Μου λείπεις κι αναρωτιέμαι αν είχε νόημα που έφυγα μακριά σου.

Η έλλειψη σου εδώ πονάει περισσότερο.

Χίλιες φορές αποφάσισα να γυρίσω πίσω με το πρώτο αεροπλάνο κι άλλες χίλιες το μετάνιωσα, αφού ξέρω ότι τίποτα δεν έχει αλλάξει.

Μη νιώθεις άσχημα καρδιά μου.

Δε φταις εσύ.

Εγώ σ’αγαπώ…

Εσύ δεν έχεις ευθύνη για τίποτα.

Είναι αδύνατον τα όνειρα να βγουν αληθινά.

Θέλω να ξέρεις κάθε φορά που κοιτάς το φεγγάρι, ότι εγώ το ανάβω για χάρη σου…

Όταν το φως του σε αγγίζει, είμαι εγώ αυτή που ονειρεύεται πως σε κρατάω στην αγκαλιά μου.

Τι κι αν βρίσκεσαι τόσο μακριά μου…

 

Σε ψάχνω σε όλες τις νότες, στις χορδές τις κιθάρας που αγγίζω και μου δίνουν την ψευδαίσθηση ότι επικοινωνώ μαζί σου.

Η εικόνα σου δεν έχει ξεθωριάσει βρίσκεται πάντα εκεί στο μέρος της καρδιάς… της καρδιά μου που πονάει…

Τις νύχτες που έχω ανάγκη να σου μιλήσω σου γράφω γράμματα… γράμματα που λαχταρούν να έρθουν κοντά σου… να σου εξηγήσουν πόσο μου λείπεις, να σου απολογηθούν που ακόμα αντέχω να ζω μακριά σου. Τα σκίζω κάθε βράδυ… μαζί με αυτά και την ψυχή μου…  Δεν έχω τη δύναμη να στα στείλω… ξέρω πως αν σου γράψω μια χούφτα λόγια δεν θα με αγαπήσεις ξανά.

Προσπάθησα… προσπάθησα πολύ να διαγράψω την αγάπη μου για σένα, αλλά όσο προσπαθώ, τόσο αυτή ριζώνει μέχρι που πια αποδέχτηκα τη ματαιότητα κάθε προσπάθειας και παραιτήθηκα.

Δεν θα πάψω να σ’αγαπώ, αλλά μην φοβάσαι δεν ελπίζω.

Ούτε και να γυρίζω όμως μπορώ.

Δεν αντέχω να δω στα μάτια σου την απόρριψη.

Γι’αυτό και παραμένω μακριά…

 

Η αληθινή αγάπη είχε φύγει… την είχα διώξει εγώ… είχα διώξει ότι άξιζε και είχα κρατήσει το τίποτα.

Δίκαιη τιμωρία!

Σ’αγαπώ (3 χρόνια μετά).-